Του Κώστα Παπαθεοδώρου
Γιατί άραγε είναι τόσο κακό για την Δημοκρατία να διαλυθούν τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα, όταν μάλιστα έχουν μείνει σκιές του εαυτού τους και αντί πολιτικής παράγουν μιζέρια, ίντριγκα, απαξίωση;Αυτό, ομολογώ ότι αδυνατώ να το κατανοήσω! Να συμφωνήσω ότι για κάποιους που ξεβολεύονται είναι πράγματι ταλαιπωρία, περιπέτεια, ανασφάλεια…
Αλλά για όλους εμάς τους υπόλοιπους που απλώς συμμετέχουμε ως πολίτες στα κοινά και τα δημόσια, είναι μάλλον αδιάφορο. Θα πρόσθετα ότι εκτός από αδιάφορο για εμάς, μπορεί να αποδειχθεί και λυτρωτικό για τη Δημοκρατία μας...Γιατί όπως λέει και ο Αλέξης: «στη φύση τίποτε και ποτέ δεν μένει κενό». Συνεπώς νομοτελειακά κάτι..
Γιατί άραγε είναι τόσο κακό για την Δημοκρατία να διαλυθούν τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα, όταν μάλιστα έχουν μείνει σκιές του εαυτού τους και αντί πολιτικής παράγουν μιζέρια, ίντριγκα, απαξίωση;Αυτό, ομολογώ ότι αδυνατώ να το κατανοήσω! Να συμφωνήσω ότι για κάποιους που ξεβολεύονται είναι πράγματι ταλαιπωρία, περιπέτεια, ανασφάλεια…
Αλλά για όλους εμάς τους υπόλοιπους που απλώς συμμετέχουμε ως πολίτες στα κοινά και τα δημόσια, είναι μάλλον αδιάφορο. Θα πρόσθετα ότι εκτός από αδιάφορο για εμάς, μπορεί να αποδειχθεί και λυτρωτικό για τη Δημοκρατία μας...Γιατί όπως λέει και ο Αλέξης: «στη φύση τίποτε και ποτέ δεν μένει κενό». Συνεπώς νομοτελειακά κάτι..